कलनाची विकास ही गणितातील सर्वात महत्त्वाची उपलब्धता आहे, जी मुख्यतः दोन प्रमुख व्यक्तिमत्वांना श्रेय दिली जाते: सर आइसाक न्यूटन आणि गॉटफ्रीड विल्हेल्म लिबनिज. दोन्ही गणितज्ञांनी स्वतंत्रपणे 17 व्या शतकात कलनाच्या स्वरूपात योगदान दिले, परंतु त्यांच्या दृष्टिकोनांचा आणि चिन्हांचा उपयोग यामुळे या क्षेत्रात वेगळ्या पद्धतीने आकार घेतला आहे. 

आइसाक न्यूटन, एक इंग्रजी गणितज्ञ आणि भौतिकशास्त्रज्ञ, त्याच्या कलनाच्या आवृत्तीत मुख्यतः गती आणि बदल समजून घेण्यासाठी एक साधन म्हणून विकसित केले. त्याने मर्यादांचा संकल्पना सादर केली आणि तात्काळ बदलाच्या गतीवर लक्ष केंद्रित केले, ज्याला त्याने "फ्लक्सियन्सची पद्धत" असे वर्णन केले. न्यूटनच्या कामाने नंतर व्युत्पन्न कलन म्हणून ओळखल्या जाणाऱ्या गोष्टीसाठी आधारभूत ठरले. 

गणितीय तत्त्वांच्या भौतिक अर्थाच्या महत्त्वावर त्याने जोर दिला, ज्यामुळे भौतिकशास्त्रात कलनाचा प्रभावीपणे उपयोग केला जाऊ शकला, विशेषतः गती आणि गुरुत्वाकर्षण बल समजून घेण्यात. 

दुसरीकडे, गॉटफ्रीड विल्हेल्म लिबनिज, एक जर्मन गणितज्ञ आणि तत्त्वज्ञ, ने कलनाकडे अधिक औपचारिक आणि प्रणालीबद्ध दृष्टिकोनातून पाहिले. 

त्याने एकात्मिक चिन्ह (∫) आणि भिन्नता दर्शविण्यासाठी 'd' अक्षराची सादरीकरण केली. 

लिबनिजच्या चिन्हामुळे जटिल कलन संकल्पना संवाद साधणे सोपे झाले आणि आजही वापरात आहे. त्याचे काम समाकलनाच्या महत्त्वावर जोर दिला आणि न्यूटनच्या विचारांना पूरक असलेल्या कठोर चौकटी प्रदान केल्या. न्यूटन आणि लिबनिज यांच्यातील संबंध वादामुळे चिघळला, कारण दोन्हीने स्वतंत्रपणे कलनाचा शोध लावल्याचा दावा केला. 

हा प्रतिस्पर्धा अनेक वर्षे चाललेल्या प्राथमिकतेवर कठोर वादात परिणत झाला, प्रत्येक बाजूने दुसऱ्यावर चोरलेल्या विचारांचे आरोप केले. या संघर्षानंतरही, हे महत्त्वाचे आहे की दोन्ही गणितज्ञांनी त्या शास्त्राला समृद्ध करणारे अमूल्य योगदान दिले. 

न्यूटन आणि लिबनिजच्या विचारांची एकत्रितता कलनाला एक मूलभूत गणितीय साधन म्हणून स्थापन केले, ज्यामुळे भौतिकशास्त्र, अभियांत्रिकी, आणि अर्थशास्त्रासह विविध क्षेत्रांमध्ये प्रगती झाली. त्यांच्या एकत्रित प्रयत्नांनी गणिताला फक्त बदलले नाही, तर वैज्ञानिक विचारांच्या भविष्यातील नवकल्पनांसाठीही आधारभूत ठरले. 

संक्षेपात, न्यूटन आणि लिबनिज यांची कलनाच्या विकासातले योगदान बदल आणि गती समजून घेण्यासाठी दोन वेगळ्या तरी एकत्रित दृष्टिकोनांचे प्रतिबिंब आहे. त्यांची वारसा गणितीय तंत्रे आणि अनुप्रयोगांमध्ये टिकून राहते, जी आधुनिक विज्ञान आणि गणितावर प्रभाव टाकत राहते..